Hiroşima Sevgilim

-

Bir deniz var kızıl,
Köhne bir kayık içerisinde,

Rastlaşmayan umutlar,
Ve tek bir kürek,
Yalnız bir yöne,

Üzerinden geçebilirsin dilersen,
Köprüler kurmuş üzerinde bedenler,
Ruhlarını arayan ötede beride.

-

Karaya vurduğunda belirsiz yıl sonra,
Japon balıkçılar tutacak seni,
(Sen olduğunu bile anlamadan)
Öyle bırakacaklar rüzgara,
Gün henüz kendini temizlememiş olacak.

Üzgünüm gözlerim olmayacak yanında,
Yeniden derinime inebilmen için.

Söyle bana söyle,

Hiroşima sevgilim,

Güneş mi yaktı nefesini?

(Keşke güneş olsa)

Sen herkesi bileceksin,
Kimse seni,
Bulacak,
Her yer seni bıraktığı gibi,
Sen;
Hiçbir yeri...

Söyle bana söyle,

Hiroşima sevgilim,

Yıldızlar mı kül etti sesini?

(Keşke yıldızlar olsa)


Ağlayacak yanında fotoğraflar,
Senlileri anlatacak ağıtlar,
kokan şiirler,
Lakin sen tek bir kırık öykü,
Fısıldayamayacaksın.

Söyle bana söyle,

Hiroşima sevgilim,

Mehtap mı kızarttı hayallerini?

(Keşke mehtap olsa)

Son isteyeceksin,
Son bir son,
Hissedeceksin buraya ait değilsin,
Şüpheleneceksin,
Sanki oraya da,
Çekip gideceksin sonsuz bir meçhule.

Söyle bana söyle,

Hiroşima sevgilim,

Hala seviyor musun beni?

(Ölüler sevebilir mi?)


*: Yönetmen, Alain Resnais'in çektiği filmin isminden esinlenilmiştir.