His/s/etme Zamanı

sevda cana sıvandı can kana tutsak,
ruhundaki fırtına :ne kar nede pusak (ü.a)


I

köhnedir aydınlığa çıkmamış köstebeğin gözü
yoktur dili toprağın, damlasa da buzullarda ki kayalar.

kültür batsa öze, kâr etmez fermuar çekilmiş göze
döl atmış ardıç dikeni içinde,
düşer mi gökten elma,
medeniyetin


II

medeniyetsiz medeniyet salıncak kurmuş zamana
bir ileri bir geri sürükler çukur ayna yansıması gölgesinde.

saltanat kurmuş örümcek beyinler gök bulutların gizeminde
yağar ilmik ilmik kırmızıdır karın rengi
elma şekeri kıvamında.

III

içi ne ise yansıtır dışına canavarın salyasında asaleti,
topal bit dolaşır gecede kırk bedeni,

kırk ikindi yağmurları yağdı
naftalin kokulu sevişlerin ötesine.
şimdi hüzün vakti!

siyahi inciler dizilir boyunda günahın izleri
sinmiş vampirin silueti
kaç zaman geçer üstünden
kaç pınarın suyu kirlenir
içindeki nefretin.

IV
kırklandı gözün ruhu aksinde ki aynadan
çözülse de aysberg, şiirin kuramında sevgi nameleri
yoktur içinde sevgi adına realite
kandırmaca ya sobe oynayan çocuk büyüdü
pamuk yarınlarına

V

şimdi rütbelerini söktü sevginin
yurtsuz bir bedevi gönlün seher yelinde

savrulur saçların perçeminde mis gibi bahar kokuları
öpmek istediği asaletin alın yazısı

hissetmek zamanı
damarlarında