Hissiyat

Bir sigara yaktım,

Bugünü, yarını, geçmişi,

Benliğimi, ruhumu, yalnızlığımı,

Fıtratımı, karakterimi yakmak için...

Yeniden doğmak için Anka gibi...

Ama olmadı,

Doğamadım yeniden...

Ve doldum,

Yandı içimdeki ormanlar zamanla,

Tilkisinden kurduna,

Ladininden çamına kadar...

Duman ve yanmış ceset kokusu,

Doldu içime...

Volkanlar çıtırtısına,

Koca Algebar ışığına doluştu...

Ağladım,

Çok ağladım...

Ne sardığım tütünler,

Ne sabaha karşı dinlediğim,

Sabalar, Segâhlar, Hicazlar, Nihâvendler,

Ne Lodos Islığı,

Ne Mai Suyunun sesi,

Ne Pırlantalı Kara Atlas Büyüsü...

Hiçbiri merhem değil artık...

Bırak!

Başlarım yaşam sevincine!

Iflah olmam ben!

Ben burda hala yanarken,

Hala ormanlarda koşmadan mı

Bahsedersin sen?

Benim "yeter lan!" diye haykırıp,

Dağdaki aç kurtlara,

Kendimi parçalatasım var!

İntiharı da geçtim...

Benim ruhumla beraber

Yok olasım,

Hiç olasım var!...

______________________________

"Sicilya şölenlerinin artık tadı yoktu,kuş cıvıltısı ve arp artık uykuyu geri getirmiyordu..."

Horatius

24.03.2021

02.40