Hissiyatsız Sabah / Eksiliyorum

Yağmurun dökülüşünde ve seslenişinde arıyorum
Şu oyun denen huyu suyu ayrı gayrı olan insanlık tohumunu
İçimde lime lime edilmiş, boğazı bir köprünün üstünden
Aşağıya, buz gibi suların çatlamış yorgun rüzgarına
Elimde olan ya da olmayan sebeplerden doğan umutlarımı bırakıyorum
Sonra kayboluyorum
Irağımda sessiz makamsız bir feryadın yansız adımları
Yakınımda gri küflerin içli bedenlerinkiyle birleşmiş
Hissiyatsız sabahların güneşsiz doğu tarafı kalıyor, eksiliyorum

Hakeza kızgın kumlarda akan zamanları
Vakitli vakitsiz akıp giden fidanları
Ruhunun belirsiz bir boşluğundan düşer gibi olduğu haksızlıkları
Bir gece süsü verilmiş gündüzün en karanlık anlarında
Denizinden gelen deniz kızlarıyla ve şafaktan doğan
Yeni kuşlarını da alıp
Satırlarımın en gizli tartışılmaz kısmına bırakıyorum
Eskisi gibi gidiyorum hatıra fotoğraflarımın solgun suratlarına
Yüzlerinden düşen bin parça düş
Yüreklerinden süzülen bir damla hayat akıyor, anlatamıyorum
Sükunetimse en heyecanlı zamanında kifayetsiz yok oluyor
Bense eksiliyorum

Pencereden bakarken su akar yolunu bulur misali
Salınıp giden başı boşmuş gibi
Tılsımı yüksek masalların yollarında
Ser-be-ser kahır yüklü omuzlarla
Gerçeklere inanan ama yalanlarla var olan
Yaşamları görüyorum
Usulca dillerinde bir dua mırıldanıp
Yankısı olmasın diye etrafına bakınıp
Sonra yine aynı ebcedin hesabıyla yol alıp
Kaybolduklarını görüyorum, eksiliyorum

/İçimden atarcasına defalarca yenik düşüyorum.../

Ölmenin arefesine bir kala
Hazanın yükünü ağırlaştırmak ister gibi
Yapraklarında ağlayarak yere düşüyor, anıyor birilerini
Sinesinde ayyuka çıkmış bir kuşun yeksanı bozuk şarkısı
Derenin aksinde ayın hüzünlü sallanışı,
Ki görüyorum bir ressamın tablosunda bu acıyı
Hissediyorum bir can daha gidiyor hiç yoktan sancılı
Doğuyor her gün bir bebek
Dem be dem düzen böyle işlese gerek
Diye düşünüyorum,
Habire düşünüyorum...

/Ve sessizce hayattan ayrılırken birileri
Bütün bedenlerde yenileniyor yaşamın izleri/

Bense eksiliyorum, sadece eksiliyorum...


23.01.12