Hıyanet Türküsü

dediler nizam
coni aşkına intizam...

tiz kellesi vurula
olur ise uymayan

o ahvale binaen
dimdik ve mağrur başına
pek iştahlandı bu izan

-dedin ki o zaman
evladır hasret
gafletteyse bir millet-
...

şimdi ben
bu ne menem mizan deyip
mülkün temeline sövsem
yaftalar mı beni de
hıyanet diyen cümle sersem

-onlar ki çoktular
sen bağır bağır bağırırken
kurşun eritmeye çağırırken
ninnilerle avundular...
yanmaktan korkup
karanlığa sığındılar-

bu ahvalde ben

hece hece
seni
ne vakit içsem
büyür gözümde memleket
büyür / sesine zaruret...

ne vakit düşsem
düşlere boyun büksem
alnının şavkı vurur üstüme
bir sızı büyür içimde
gözlerinin renginde

derim ki o vakit
sen memlekete
çınarlar sana hasret üşürken
o gemi
o kaptan
maviliklere kırmış dümeni
hala bekliyor mudur
güneşli günlere götürmek için
yorgun bedenini
ve dahi/ yorgun memleketi