Hoşça Kal

Bu bir ihtilaldi, sözlerin kurşun
Sesimi rüzgâra, saldım hoşçakal
Gidince bir garip, yetim olmuşum
Sessizce yaşları, sildim hoşçakal

Üşüdü mısralar, ruhuma serdim
İçinde sen olan, sigara sardım
Yürüdüm yollarda, sonsuza vardım
Artık bilinmeze, daldım hoşçakal

Yaşamak seninle, güzelmiş meğer
Bir anın asırdır, fazlası değer
Eyleşir çiçekler, ismini över
Bense bir köşede, soldum hoşçakal

Çekilmez sensizlik, tükendi heves
Darlanır sözcükler, kirpikler kafes
Sessizce enseme, dokunur nefes
Maziden kokunu, aldım hoşçakal

Tüm kâinat sustu, yazın ardından
Zalimce söylenen, sözün ardından
Savruldum rüzgârda, güzün ardından
Kurumuş bir gazel, oldum hoşçakal

İçimden sel olur, akar gidersin
Cehennem narında, yakar gidersin
Kapıyı çarparak, çıkar gidersin
Eşikte perişan, kaldım hoşçakal

Bülbüller sustu, çiçekler açmaz
Gözlerim kör oldu, sevdiğim geçmez
Şu gönlüm virane, serçeler uçmaz
Kendi namazımı, kıldım hoşçakal

Ne desem çaresiz, yokluk ezberim
Sokaklar hep ıssız, yalnız gezerim
Çöllere kazılmış, benim mezarım
Yalnızlık bestesi, çaldım hoşçakal

Günlerim senindi, gecem senindi
Şiirde şarkıda, hecem senindi
Hasret ile tüten, bacam senindi
Seni tarihimden, sildim hoşçakal


Gaziantep