Hoşça Kal

Bunun adını sen koy
Şehirlerin saatlerin mesafelerin araya girdiğini hesap etmeden yaşadığımızın
Lodosuna kapılıp bir oraya bir buraya savrulduğumuzun adını
Bir çiçek gibi büyüttüğümüzün mevsimi geçince gömdüğümüzün...
Fark etmiştik aslında en başında olmayacağını
Olacakmış gibi davrandığımızın adını sen koy
Yeni doğmuş bir bebek gibiydik
Ne bir isim biliyorduk ne de bir anlam
Sıcaklığını hissedemeden bir elin
Aşkı tanıdık bir de imkansızı anladık
Anlam yükledik yaşadıklarımıza
Sen saçmalık koydun adını
Ben yine olur gibi davrandım
Öğrendik be en büyük geminin bile bir dalganın depreminde batacağını
Hatırlattın...
Etrafına bak dedin...
Bak kimler var yanında
Güzellikler dedin...
Güzel mi dedim...
Bir elin sıcaklığını hissedemedim...
Ayrılığın soğuğunda üşüyüp morlaşan bedenin

İlk kez açılıp da sana elveda dercesine ağlamayı öğrenen gözlerin
Çarpmaya alışamadan kırılmaya mahkum olmuş kalbin
Neresi güzel dedim...
Varlığıma alıştığın gibi yokluğuma da alışırsın zamanla dedin
Zaman alıştırıyor yokluğuna ama unutturmuyor be güzelim
Ben zaten hiç olmadım hiç yoktum dedin...
Aslında ben seni hep görüyorum...
Gözlerimi kapatıyorum, gülümsüyorum
Ellerimi tutuyor bak biri ellerim ısınıyor ''diyorum''..
Ben seni bir rüya farz ettim...
Her gece merhaba hoş geldin dediğim
Anlamadan bittiğini gidişinle noktalanan bir rüyaydın sen benim için
Hoşça kal yine gel meleğim...