Hulâsa

ahde vefasız bir hulâsadır hayat dediğin

bir an 

bir anı 

bir nefes sadece

sana vaad ettikleri

ehil bir hançer gibi 

önünde ifşada

doğumun muştudur

yaşantın kör bir sabır kuyusu

bir yanında herkes gibi olağan düşler

ekmek gibi su gibi kucak gibi yuva gibi

bir yanında dikenli patika 

samimiyetti şefkatti hayaldi ihanetti

beklersin ki başkasının bahçesinde açan çiçek

senin de avuçlarında yeşersin

beklersin ki başkalarının yüzünde konan gülücükler

senin de bağrını ısıtsın

uzansan da reva görülmemiş ise sana

tutamaz 

tutunamazsın

tekerrürü olağan dışı 

denk gelinip gerçekleştikçe

durmadan çoğalan hevesler yani

...

ağlaya zırlaya yol alırsın 

burnunun ucunda bekleyen finale

hem de bungun bir halde ve balçık içinde

ölümün mazbut olsun istersin ama

muhtemel yazgısı silik soluk yazılan çoğu gibi

süklüm püklüm gelirsin o güne

bir aşüfte gibi cüretkarca sergiler kudretini ölüm

sırnaşık bir muktedir gibi nefesi ensemizde

...

ve ben

karamsar şiirlerin başrol oyuncusu

hayallerdeki o gökkuşağını kesmekle meşhur kişi

bağrındaki kuşları yitirmiş

şah damarı kesik bir orman misali

dıştan bakınca kalabalık

içinde

içten içe kurumuş ağaç misali

ebediyete kadar çelimsiz

ebediyete kadar yalnız

kendi sonunu hazırlayan meçhul kişi

yürüyoruz ölümle el ele şimdi

neslini kaybetmiş bir yabani gibi