Hülya’m

Zalimlere yayı germeden gittin,

Sen benim bitmeyen türkümsün Hülya’m.

Al gülü mor gülü dermeden gittin,

Sen benim bitmeyen türkümsün Hülya’m.

Ecelin elinde talihsiz ceren,

Ruhuma en derin duyguyu veren,

Sazımın teline nağmeler seren,

Sen benim bitmeyen türkümsün Hülya’m.

Tükenen umutlar sanki darıydı,

Hayatın kadehi tam da yarıydı,

Gülüşlerin dünyaların varıydı,

Sen benim bitmeyen türkümsün Hülya’m.

Bekledim ki gönül yüzlüm uyana,

Ne söylesem feryadımı duyana?

Sonsuzluğa gidişinden bu yana,

Sen benim bitmeyen türkümsün Hülya’m.

İçim dışım gam kederle dolsa da,

Sana meftun ak saçını yolsa da,

Garip gönlüm gayri bedbaht olsa da,

Sen benim bitmeyen türkümsün Hülya’m.

Sırtıma inenler en ağır coptu,

Bağrıma düşenler ateşten toptu,

Gittin ya içimde kıyamet koptu,

Sen benim bitmeyen türkümsün Hülya’m.