Hurafe

Hangi söz iki kelimelik adına düşse o an

gamzelerimi örten sakallarımdan düşüyor kokun

efendim elimde değil buralarda kalmak

yollarda arıyorum tümüyle kaybettiklerimi

denizin tuzunda ve ayın ışığında

yağmura teslim şehirler bulutlardan nefret eder

kimi öpsem iki damla gözyaşına satıyor

küçük bir leğene sığıveriyor işte koskoca deniz

sahile inen yolun ortasında koca bir çınar

evsiz barksız bir adam takılıyor hayatın oltasına

bağırıyorum avazım çıktığı kadar duymuyor

dönüver sözünden ne yani Tanrı değil ya bunlar

kimseye acımıyorum kendime acıdığım kadar

hırsımın kölesi mi oldum dersin kaderimin kör ebesi mi

sanki avuçlarımda asırlardır süren yangınlar var

gözümü kapatsam bitiverecek dinine yandığımın dünyası

ben ise birini açıp ötekini kapatmaktan yoruldum

usuldan maziyi geç usundan yanan sevdalar ver

ölümlü olmak düşlere sınır koymak demek

bir de söz verdi mi hilafsız tutmanın hakiki sebebi

oysa ölümsüzlük aşk denen illete tutulmak

düştüğüm her düşünce kaldırımlara parmak izimi bırakıyor

yolumu bu sebeple buluyorum karanlıklarda acıyla

söyle bana anne ölen güvercinler cennete mi gider