Hüsnü Kuruntu

Kabalık ararsan ruhunda ara,
Hiçbir insan vazgeçilmez değildir.
Babalık ararsan tohumda ara,
Hiçbir insan vazgeçilmez değildir.


Dürüstlük takınıp hava atsan da,
Puslu havalarda ava yatsan da,
Değişken gömlekle kava batsan da,
Hiçbir insan vazgeçilmez değildir.


Tutarsız halinle bil ki törpüsün,
Dikenli dilinle saklı kirpisin,
Deryada sallanan allı sarpisin,
Hiçbir insan vazgeçilmez değildir.


Hüsnü kuruntunun sonu vahimdir,
Bağlantı ucunun tümü lehimdir,
Alçak gönüllülük bil ki mühimdir,
Hiçbir insan vazgeçilmez değildir.


Ben asla kendimi büyük görmedim,
Bir kulun ardından çorap örmedim,
Despot yaşantıyla ömür sürmedim,
Hiçbir insan vazgeçilmez değildir.

***
Not : Her şiirin gideceği bir adresi yani muhatabı vardır.