Hüsran!

Öyle zor ki ayrılık , inan hüsran sonunda...
El elden dost insandan çekilince gidiyor!
Düşlerim sönmüştü, bu ayrılığın yolunda...
Zamansa bir su gibi akıp akıp gidiyor!

O gençlik yıllarımın , deli kanlı çağında...
En güzel yıllarımın, umutları sönüyor!
Güller yetiştirdim ben, tomurcuklar dalında...
Hazan çiçeği sanki, el değmeden soluyor!

Hayaliyle şimdi o burdan da çok uzakta...
Aklıma hep düşünce, o da beni biliyor!
Bir gün yol kenarında, bir günde gezdik kırda...
O günler gözlerime, girip çıkıp gidiyor!

Bende kalan hatıra , satırlar arasında...
Çekilince kalbime, yüreğim burkuluyor!
Özleminle kavurdum, şu gönül yarasında...
Sayfalar gel diyor da, benliğim yıkılıyor!

Kem gözleri karartır, bakmaya kıyamazdım...
Açsın benim o gülüm, solmasın hiç dalında!
Ayrı düşse sevenler ,hiç de umursamazdım...
O duyguyu taşırım, yıllardır ben yanımda!


Vefasızın birine, yar yar diye koşunca...
Onurlu gururumu , kırıp kırıp gidiyor!
Hasretimi yazdım ben ,sokak sokak taşına...
Mevsimler tez değişti ,yıllar uçup gidiyor!