Huysuz Ağaç

kara ve sert bir gece
şiirlere es verdiğim yerde dans sarısıyım
bir fiske mucize lazım bana
uyumalıyım
cinnetimi başka nerede saklayayım
aklım hummalara karışıyor
kum fırtınasına yakalandı yine göğsüm
tenimin içinde çılgınca bir rüzgâr

hey gidi çiziğini sevdiğim dünya
ekilmemiş fidan gibi dağılmışız sokaklara
ne ağaç olabildik, ne orman
her yeni gün yinelenen çözümsüz bir unutuş
kinlenen hülyalar ve en çokta tanımsız hasret
geçimsiz bir anlamsızlıkla dolduk

ömrüm ışık için bu bedene sığındı,,,
bu titrek dudaklar düşünü haykırmayacak bu sefer
avcumdaki kadehle susacağım
gözlerimin dolması ateşin sunumu yüreğime
oyunu çalınmış çocukları, mavi bir harfin içine sakladım
ağlamayacağım

sabrım, tozu dumana katacak birazdan
karantinaya alın beni
kolera geçiriyor, ozon tabakasını deliyor gölgem
ellerimde yarım kalmış mey, yarım kalmış yalnızlıklar
içimdeki bataklığı ya şiir temizler
ya da deli gibi dans edeceğim
bir şekilde ruhun kimsesizliği kanıtlanır

okunmamış şiirler gibi buruk bir gülümsemeyle
okunduğu halde anlaşılmamış öyküler gibi susmuş gözlerim
ben ne çok hayretler yuttum Tanrım
gönderemez misin beni ortaçağ sayfalarına
sen kal, araya reklam girmezse buradaki göğü doyur
ağlak vazgeçişleri, soytarı tövbeleri, samimiyetsiz duaları topla
sakın aşıklara inanma
ne sonu raylarda biten Anna Kareninalar kaldı
ne Fyodor Pavloviç gibi sevişiyorlar
şimdi herkes donkişot, herkes Dulcinea
bilgisayar denilen alet kapandı mı, bitti!

bir afet külkedisiyim
yaşama çıkma yasağına hortluyor yüzüm
sana sesleniyorum huu! en dibim
doğruları sen gibi söyleyince tiksindin mi benden
mürekkebim kanser olacaktı
ne yazık ki, ben de kusursuz değilim!

kaçıncı levelde bu votka
başımın üstünde dönen bu şiirden mi terliyorum
homurtusu ne kadar boğucu, bu tren hangi yöne gidiyor

hay benim imgeme de
gölgeme de

çekilin az beri

huysuz bir ağacın dibine kusacağım...