Hüzn-ü Zemherî

Havalar soğudu
Rüzgar esiyor şimdi göz kapaklarımda
Issız çölde kendi kalabalığından bıkmış bir bedevi gibiyim
Sessizliğin kulağımda bıraktığı nefret dolu bir gürültü
Çığın altına hapsolmuş, çıkamayacağını anlayınca da
Kimsesizliğe gülümsemiş birisiyim şimdi

Ellerim kızardı
Oysa yanaklarının kızarıklığında ısıtmak vardı ellerimi
Şimdi gökyüzünde, uçamayan kuşlarım
Şimdi denizde, yüzemeyen balığım

Oyuncağı kırılmış küçük bir çocuk gibi ağlıyorum içimde
Kapının arkasına büzülmüş
Konuşuyorum duvarlarla
Sade bir yalnızlığı
Yılışık bir kalabalığa tercih etmiştim
Yalnızken, dünya benim, hayallerim benim
Kimsenin bırak rahatsız etmeyi
Kapımı dahi çalamayacakları bir yerden yazıyorum bu satırları
Kendi hayal dünyamdan içeri sızamayacakları
Kendi boșluğumda yüzüyorum șimdi

Mutlu olursun eğer
Hayal kurarsan
Gözlerini kapayıp
Șiirini yașarsan

14 aralık 2016