Hüznün Türküsü

Elleri hayat hayattı,

Benimle güler, ağlardı...

Umutlarıyla sarardı,

Benimle güler, ağlardı...

Dağlar ses verirdi bize,

Sunardı aşkı denize,

Yansırdı yüreğimize,

Benimle güler, ağlardı...

Sıcacıktı tebessümü,

Yanağında ki gülsümü,

Çözünce aşkı düğümü,

Benimle güler, ağlardı...

Saçları hırçın bir rüzgar,

Eser eser hüznü boğar,

Bazen ay misali doğar,

Benimle güler, ağlardı...

Ağır değildi acımız,

Ve böyle acı aşımız...

Çile ise baş tacımız,

Benimle güler, ağlardı...

Hüznü bendim, neşesi ben,

Sarılınca cana gelen,

Benim idi beni öven,

Benimle güler, ağlardı...

Neden uzatıp elleri,

Kimler koydu bu engeli?

Nerede, hani sevgili?

Benimle güler, ağlardı...

Yanardı içinde sular,

Sevgiye tuzak kurdular,

Sanki özümü vurdular,

Benimle güler, ağlardı....