Hüznün Yaprakları

Daha yeni üşümüştü demlikteki buhar

İki fincan kahve iki de risale

Bir ben varım geceden kalan 

Bir de senli düşünceler...

Bende artık dayanacak bir taraf kalmadı

Sessizliğe bırakırken kendimi

Yer yer dökülüyordu içimde 

 hüznün yaprakları 

İkindi sularıydı

Sinmiş paltoma kokusu sert sigaranın

Ortasında bir odanın

Gidip gelmelerim çok yine 

Silemiyorum zaman kavramını

Silemiyorum senden ötesini 

Bu bendeki izleri ne zaman örtecekler

Ne vakit susacaktı kafamın içindekiler

Bilemiyorum... bilemeyeceğim de

Sevgilim...

Valizim hazır, toplandım gideceğim

Yağmurlar

Soğuklar

Yapraklar var bu şehirden çaldığım

Seni sen geçe

Sarılamadan... Gideceğim gözlerim sulu

Duymasınlar beni 

Özlemelerim zor yine 

O gözlerine saniyelik denk gelişimde

Kayboldum karanlığında...çıkasım yok

Görmesinler beni 

Bu gece sende kalmak istedim...

Ah şu Üsküdar aşağısındaki gemiler 

Yalnızlığınıza bir ben aşina

Bir ben yakın...

Beni de suçladılar 

Sokak sokak beni de kovaladı geceler

Oysa çiçeği ben öldürmedim 

Güneşi saklayanlardaydı bütün suç

Vesselam..

Gideceğim buralardan

Anlatamadığım onca sevmeler

Onca şiir kalacak benden geriye

Haliç'ten bu tarafa esen rüzgarda

Bir ben tadacağım yalnızlığı

Bir ben senin sularında...