Hüzün Batağı Sehhare

Bir intihar anında
Bitimsiz hüzün sarmalında can pare pare
Deli dolu doru atlarla
Sahranın, ummanın her yanında
İlelebet aradığım, Kaf dağıdır Sehhare



Ruhumu yıkan vedasıyla
Leblerinden dökülen her söz içimde onulmaz yare
Dilinde efsunlu ezgiler
Bir Lokman edasıyla
Damarımda devinen, al ağıdır Sehhare



Leylü nehar demeden
Sureti yansır göğüme yıldızlardan hare hare
Beni ayak izlerine ram
Beni meftun, beni meczup eden
Firak sonralarında, dert çağıdır Sehhare



Acılarımın tarifi imkânsızdır gayrı
Gökyüzünde tutulurken ay, kayarken sitare
Tuttuğum her kalemde
Gözümden damlayan her şiirde ayrı ayrı
Hece hece ömrümün, ortağıdır Sehhare



Kırılgan bir esriklik var yüzümde
Kaç zaman geçti bilmem bakışlarım hep avare
Yinede unutmam, andımdan dönmem
Anıt gibi dururum sözümde
Avuntusuz gönlümün, otağıdır Sehhare



Takvimleri tarihe gömdüm gömeli
Kum saatlerinde her daim inlerim çare çare
Ardında harabeler bırakarak gitti
Sevdamın yıkıldı temeli
Ayrılık ummanında, aşk ağıdır Sehhare



Gitti, ruhum da kaldı cansız
Yok artık yüreğimi kor kor tutuşturan şerare
Dinlediğim her hüzzam şarkıda
Acımadan, rüzgar gibi apansız
Sinemi vuran okun, sadağıdır Sehhare
...
Göçmen bir kuş gibi gitti gideli
Kurtulamadığım hüznün, batağıdır Sehhare

Kangrene dönüşen şiirlerim
Yüreğimin sevda, atağıdır Sehhare


Ardın sıra gözümden döktüğüm yaş
Ney gibi inleyen yüreğimin sana
Dualarla birlikte, adağıdır Sehhare