Hüzün Kumbarası

Otuz yıl geçip gitti

Hayallerim oldu sürekli

Kim bilir kaç kumbara birikti

Harcandı birer birer

Zaten hep parça parçaydı biriken

Hayallerimi bütünleştirmek isterken 

Çoğu zaman bir başıma kaldım

Yaşantım ailemden ayrıydı uzun yıllar

Sarıldığım bir ailem vardı, hep içimde.

Birikmişti içimde sade bir hüzün topluluğu

Her gece oluşunda 

Bir yıldız kayardı gökyüzünde,

Ben ise her yıldız kaydığında 

Düşüncelere dalardım 

Bu defa giden kim olacak diye

Bilmiyorum aslında içim kalabalık bir şehirdi

Yöneticisi sürekli bitkin ve yorgun

Ağlamak isterken yalnız kalmak isterdi

Oysa içindekilere yağmur olup yağardı

Kendisine sorsan sade bir göz yaşı...

Kendimi tanımak istiyordum artık

Beni, bana kıran neydi

Neden birikti içimde sürekli hüzün?

Benim sevdiklerim kim ? 

Beni seven kim ?

Hani nerde mutluluk 

İkisi bir arada mı? 

Bilemiyorum. 

Hani iki zıt duygu bir arada 

Ve ben halen yalnızım...

Neyse

Feryadım boşuna sanırım

Ne kadar haykırsam da yok bir tutanım