Hüzün Penceresi

Asılı kaldı ruhum hüzün penceresinde



Sağırlaşan gölgeme nâzlı şimşek dokundu
Vuslatım ölüverdi sırların gecesinde
Göklere çağıran ses yavaş yavaş okundu
Sen denemiştin zâten mertlerin nicesinde


Serzenişi son buldu pusatlı volkanımın (!)
Diploması verildi nâdide hazânımın (!)
Gözleri aydınlandı karanlık zindanımın (!)
Şimdi kanlı gömlek var şiirin hecesinde


Buz kesen asfaltlarla doyasıya yarıştım
Zâlim fırtına koptu boranlara karıştım
Sergüzeşt aynasıyla kıyasıya takıştım
Tatlı söz bulamadım dünyanın ecesinde



Âteş çıktı âniden mermer dudaklarımdan
Lavlar fışkırıverdi beyaz kundaklarımdan
Yalancı düşler aktı suskun sokaklarımdan
Cânı pişiremedim aşkın tenceresinde