Hüzün Ve Vehim

Vakti hüzündür bu gecenin koynunda
Ne Leyla bekledi ne Mecnun dönüyor
Uzayan yollar ki ilmektir boynunda
Şehrin ışıkları usulca sönüyor.




Gözümden gönlüme dalgalar vururken
Bahar mevsiminde gülistan kururken
Sararmış bir resim cebimde dururken
Ne martılar sustu ne yağmur diniyor.




Şehirde bir kasvet ruhumda hep efkar
Bulutlar simsiyah içimde kızıl har
Beklenen vuslata bilmem kaç iklim var
Bütün sokaklara ayrılık siniyor.




Mutlu şiirleri hep sürdüm sürgüne
Sus...gayrı yar yoksa güneş doğmaz güne
Apansız dönüp de baktığımda düne
Vehimler ve sevda üst üste biniyor.