Hüzün Yağıyor Yeryüzüme

Çocukluğumda gördüğüm bir gökyüzünden
Yağıyor hüzün;
Savrularak ...çoğalarak... döne döne...
Yer yüzüMe.

Şimdi,
Yüreğimde, kar altında kalmış badem çiçeklerinin çığlığı,
Saçlarımda ak düşen toprak .
Don yemiş ellerim çatlak çatlak..
Sırtımda kışın ayazı...
Sırtımda kar...
Kılıç misali başımın üstünde
Hüzün sarkıtları var.

Ey beyaz zulüm!
Bilmez misin ki
Ben...
KARa sevdalı ama teslim olmayan dikenli bir gülüm.
Üzerime aç kurt gibi saldıran hüznü

Kovmaya gönüllüyüm.

Ve..
Dallarımı kahpece kırmaya yeminli fırtınana

Zırh kuşanmış bir asiyim bak.
Git..ve beni kendi hüznümle bırak.