Hüzünler Ve Sevinçler

Hüzünler bir gölge, sevinçler hep geçici,
Yardım edilmeye muhtaç bir bekleyiş Aşk, zamanda unutulmuş gibi ağlayan.

Demirli bir gemi ve karşıda bir yalı süzülüyor.
Beynim, zoraki sözcükler arasında ikilemlere düşüyor.



Yaşanmış, sevilmiş, üzülünmüş bir sürü anı şimdi gözümden akıyor.
Yaprakları sayıyorum, birer birer dökülürken bu mevsim,

Sana uzak kaç asır yaşamışım, doyamamışım diyorum gözlerine.
Zaman, yapraklar, anılar topağı bir bezginlik ta şuramda



sonra;

Sözlerin geliyor aklıma

Sen geliyorsun,

Gözlerin geliyor.

Gülümseyen, nadide bir zümrüt gibi.



Sanki denizden çıkmış bir balık ve hayatı sana bağlarkenki hislerim bir anda,

Sonra ölüyorum,

O dökülen yapraklar gibi sensizliğin bir köşesinde.
Bir dahaki mevsim yine tomurcuk olacağım belki, belki yeniden seveceğim diyorum



Zor geliyor, zor senin yerine koymak düşleri,
Hatırlamamak seni, zor

Yıpranmış sözcükleri yazar gibi yapmak bile, seni hatırlatıyor acıtıyor içimi.
Yakın bir rüzgâr, bir ılık kahır içime çöken,

Bencil bir sen;

Giden, yok olan, hatırlamayan bir kalbi taşıyan uzak bir bedel
Her şeyini alıp gitmek yerine bende bıraktıklarınla beni, öldüren sen

Neredeysen çık artık karşıma
Her şeyi al, sensizliği bir bakışla.


Gülümseyişimi getir bana geri, getir sana verdiklerimi.
Unuttuğum ne kaldıysa sende

Biliyorum;

Bencilce bir itiraf; Seni Seviyorum demek
Aşk, sevgili, yapraklar her şey sağlıcakla.