Hüzünlü Bir Aşk Hikayesi

Belliydi apaçık
Bitmekte olduğu bu aşkın..
Buruktu içleri,
Sevgiden yana..

Mutluluk ufuklar kadar uzakta,
Ayrılık acısı ise hemen kapıdaydı..
Aslında,yoktu tercümana gerek,
Tavırları,bakışları,her şeyi anlatıyordu..

Bir karara varmışlar,
Buluşup konuşmak istemişlerdi,son defa..
Ama başaramadılar konuşmayı..
Kelimeler boğazlarında düğüm düğümdü..

Erkek,sürekli yutkunuyor,
Bilemiyordu nasıl başlayacağını söze..
Kadın ise,dalgın ve sessiz,
''Ne olacaksa olsun''der gibiydi..

Hissediyorlardı ikisi de,
Artık ithamların,suçlamaların anlamsızlığını...
Belliydi zaten çoktandır yolarının sonu...
Formalite için sadece son defa birliktelerdi..

Ve birden ağlamaya başladı kadın...
Döktü kana kana gözyaşlarını sessizce içine..
Kapıdaki yalnızlığın bildik soğuk yüzünü hissetmişti..
Bu ilişkiden de yine ona ayrılık ve hüzün düşmüştü...

Cılız bir ''Elveda'' ile bakıştılar,
Son defa kırgın ve suçlu gözlerle birbirlerine...
Belli ki, çok mutsuzlardı,
Belki de pişman idiler her ikisi de..

Bir aşk daha hüzünle son buldu, neticede...
Herkes kendi yoluna gitti sessizce..
Yine efkarlarını dört mevsim yaşamak üzere...
Yine lanet okuyacaklardı kötü kaderlerine..