Hüzünlü Perdesi Kapanırken Umutlarımın

onurla taşıdım bu aşkı sırtımda
gönlüm hicran,gözlerim kan ağlasa da

şimdi yüreğimin tam ortasından
bir ayrılık geçiyor
kuzey ucu soğuk
güney tarafı yakan
ve ellerim kopuk
artık yıldızlar toplamıyor
sıçramış dört bir tarafa
acuze anılarım
bertaraf bir kıyıda
denizlerin köpükleri
kirli yüzümü
hoyratça yalamakta

yılgın bir mülteciyim
bu zavallı hayat kampında
kasırganın izleri,fokurduyor,kızıl ateşlerde
ve ben hala demlenip,pişmekteyim
dinginleşiyorum
ve büyüyorum
karların,çığların saldırısında
sulu sepken,aktım
çamur,toprak ne varsa
el salladım uzaktan
içimde sakladığım
ürkek,korkak
çekingen
bütün kumrulara
tutkulara

şimdi gündüz
,güneşin hüzünlü bakışlarıyla bakmakta
ve yaşama dair,ne varsa
benim umutlarım da
perdesini usulca,yüzüme kapatmakta