Huzur Kokulu Adam

Adam!
Büyülenmişliğimle tutuştum satırlara
Dokunuşlarının sarhoşluğundayım!

Tenin, nefesin, kokun hala aklımda
Her dokunuşunla yenilendi bu kadın
Varlığına anlam yükledi bakışlarında
Güven duygusunu saç tellerinde keşfetti!

Kırılgan adam!
Dokununca dağılmandan korkan bu kadın
Dağıldı dudak paylarındaki aşk şerbetiyle
Tadını yüreğine işledi!

Ciğerlerinde pare pare düğümledi nefesini
Küf kokan geçmişini sende temize çekti
Huzurun adısın bu kadının kalbinde
İlklerisin ahir ömründe!

Sonu olmanı umut ederek
Düştü sözcüklerin ardına
Seni yarattı satır aralarında yeniden
Ömrünü adak saydı bu aşkın her adımına!

Acılarının miladı dolmuşluğuyla çekimser
Yanılsama paylarıyla ürkek
Yaklaştı sonu olacağını bildiği sonsuzluğuna!

Derinsin be adam!
Kaybolmaktan korktu kadın
Ama yaşamaya değer dedi seni
Sonu hüsran olsa da!

Bu kadın seni soludu bir kere
Yanındayken hasret duydu varlığına
Yokluğunu düşünerek iç çekti
Yanıbaşındayken!

Gelişinle değişen kimyasına alışamamışken
Gidersen ne olacağını düşünmeden
Yaşadı seni!

Yaşamakta bu kadın
Aşk elçisini
İlahi güç sayıp hislerini
Çocuk gibi masum sevdi seni!

Yaşanmamış sayarak senden öncesini
Yeniden hayat buldu tebessümlerinde!

Adam terk edeceksen bir gün bu kadının
Sende köleleşmiş yüreğini
Alıştırarak git yokluğuna
Usulca!

İz bırakma ardında
Bırak narkoza yatırılmış yüreğini
Sürüklesin bu kadın ardınca
Ama yarı felçli yaşama hakkını
Elinden alma!