Huzursuz Kalp Sendromu

Ölüme çok daha yakın bir his bu

Duruyor her şey bir anda

Son nefesin kursağında kalıyor

Üstüme çektiğim battaniye 

Çözüm olmadı sonbahara

O da sarardı

Ben de

Dizlerimi var gücümle kendime çektim

Cenin olabileyim diye 

Düşünceler uçsun gitsin 

Ya da intihar etsinler diye

Gücüm yetmedi 

Huzursuz kalp sendromuna yakalandım

Mutsuz kadınlar

Mutsuz Erkekler

Mutsuz Çocuklar

Görmekten yoruldum

Yağmur yağsa her gün 

Arınma gecesi olsa herhangi bir gece

Sigarayı bıraksam mesela 

Ya da vazgeçsem bulanık kafa hallerimden

İnsanlardan

Derdim olan her şeyden

Bir tek senden vazgeçmesem

Derdim olsan sabah uyandığımda

Gece uykum kaçsa senin yüzünden

Oturup ağlasam

Gücüm yetmiyor göz yaşlarına

Sanki Tanrı denizlerden çalmış

Gözlerimin ardına saklamış gibi tuzlu suları

Boğuyor gizliden gizliye tüm düşünceleri

Tüm hayalleri

Tüm rüyaları

Sonra dans etsek ıslak sokaklarda

Hiç konuşmasak

Hasta olsak ama 

Aklımız kalsa birbirimizde

Uzaktan uzağa isyan etsek

Yan yana olamadığımız için

Nefret etsek her şeyden herkesten

Yine birbirimize kalsak

Sadece bana baksan 

Sadece sana baksam

Tüm o zor matematik işlemlerinin eşittiri biz olsak

Mahçup olsak mesela el ele tutup yürümeyenlere

Yalnız insanlara karşı 

Platonik bir nefes çek içine 

Çünkü 4. evreden huzursuz kalp sendromuna 

yakalandın