Huzursuzluk Alameti

Elbet şaşar bir gün insanın rotası 
Bilmem kaç mil ötesini 
Aşarda koşar... 
Ve elbet kalp her yalpalayışın da 
Azda olsa bulaştırır yüzüne gözüne sevgisini 
Sıçağın tadını bilmeyen küstahça bir tavır 
Dağıtır elbet bir gün 
Bütün umuda kuçak açmış heveslerini 
Huzursuzluk alameti elbet bir gün 
Doğar kalbinin tan yerinden! 
Doğarda çalar kapını bir çelimsiz umut...