"I" Gibi Yaşamak

'Omuz omuza,
Bir tas düşü paylaşanlara.'

İlkin su vardı,
Sonra toprağın bağrına doldu,

İlkin İstanbul vardı,
Ardından insan ruhu oldu.

Dünyadan bir şiirdaş dost göçtü,
Üç dize bir elhamı vasiyet etti.

Tamirciydi zatıali,
Sabah akşam maviyi yamar,
Gönül onarırdı.

Yıldızların beşiğinde üzerinde rüzgardan yorganı,
Usul usul uyur,

Günahsızca güneşe tapardı.

Sevmeyi sevmek felsefesinde,
Yüzünü kaybettiği,
Delik deşik Sokrat/tı.

En sevdiği film henüz göz kapaklarında dönmeyen,
En sevdiği öykü dilinde daha ikamet etmeyendi.

Karanlığa,kuytuya üç adım uzaktı,
Ustura ucunda sövülmeye üç adım yakın.

O hep,
'I' gibi yaşardı hayata karşı,
Öyle dimdik...

Başında bir bulut ile öldü,
Ve şimdi;
'İ' şeklinde gömüldü.