İç Acısı Olsa Gerek

Hangi dünü yaşıyoruz?
Ve kaçıncı yüzyılını kutlayacağım sensizliğin,kırmızı ölümler eşliğinde,bilemiyorum.
Yokluğunda her şey tekrarlanan ölüm romanlarından ibaret
Etrafımda insanlar görmeye çalışıyorum,
Fakat çok karanlık insanlık
Ve sen bencil varlık
O kadar güzelsin ki Tanrı nın bile gözlerini alıyorsun ışıltınla
Bu yüzden de Tanrı duymuyor,çaresizliğimin çığlıklarını

Sen yalnızsın diyen her cisme
Mesela tek kişilik yatağıma
Mesela Müzeyyen Senar'ı çalan radyoya
Ve soğuk dudaklarıma..

Hepsine söylediğim aynı yalan;
Ben yalnız değilim ulan!
Hayat denilen rafın en ücra köşesine atılmış tozlu bir romanım ben
Sonuna ismini yerleştirdiğim bir roman
Son sayfasında ritmik intiharlar saklı
Bitmek bilmez bir roman..

Aklıma takıldığını bile bile gitmen kafi değil,biliyorsun
Çünkü gitmen aklımı da götürmen demek
Akılsız başımın acısını çekiyor şimdi yüreğim
Başım omuzuna yakışırdı,sert duvarlara değil
Bu yastık sen gibi kokmuyor
Saçlarım,parmaklarına yakışırdı,benimkiler sevecen değil
Bu fotoğraf sen gibi bakmıyor..


Yapman gereken çok zor değil
Onu terkedip aşk dolu bir suretle seni seviyorum demen yeter,gerçekten yeter
Hem o zaman enflasyon da düşer
Küresel ısınma son bulur
Global beyin savaşlarından eser kalmaz
Annem gençleşir
Ben bir meni olurum tekrar
Sonra sen her gülüşünde
Bir yanım yeniden doğar..

Yazmak tatmin etmiyor,geri getirmiyor seni
Şiir yazmak sadece kanamaktır,anlıyorum
Şiir yazmak,beni sana götürmesini istediğim saçma egolarımla sevişiyor sadece
Şiir yazmak bileklerimden solutuyor

Merak ediyorum,cennet kim bilir nasıl kan ağlıyordur,senin karşında
Ardında siyahi şımarıklıklar saklı o fotoğrafına baktıkça
Fark ediyorum ki
Tanrı nın sol cebinden beni izleyip gülüyorsun,gülmen beni meşru kılıyor

Sevgilim,öyle bir gittin ki
Şimdi gidişini anlatmak ahmaklık olur
Gidişini anlatmak anlatılmaz,ölünür..

Tanrıya söyle,yüreğim çınlamakta o ruhani sesinle
Yazdıysa,
Sevgilim müsaadenle
Canımın çıkası var cehenneme..