İçeride Kimse Var mı

alacakaranlığında başlar itirazlar
ben çorak topraklarla sulanmış
tel örgülerle çevrili
önceki asırda unutulmuş bir köyün
öksüz çocuğuyum




sen daha adımı öğrenmeden gidiverdin
yüksek kayalıkların bitimindeki kumsala
benim çatlamış dudaklarımdan atıverdin
kendini serin sulara




kapılarını yumrukladığım
içeride kimse var mı diye haykırdığım
bu köy evinin üzüm serili avlusuna
biriketlerle çevrili duvarından bakıyorum dünyaya
açık kahve bir tonda





black_1