İçi Gülen Gözler
Sevdiğimin içi gülen
Kahverengi gözleri var
İnsan aydınlıkta güneş
Karanlıkta ay sanar.
Küçücük sevinçlerle
Çiçekler açar
Yeryüzüne sığmaz
Göklere uçar...
Sanırsın gökyüzünün mavisi
Enginliği, dinginliği denizin
Üzerine sinmiş büsbütün
Canlılığı, yeşilliği baharın
Bilemedim sevdalı mi
Tutkun mu yoksa
Döndüremez yolundan
Derya yukarı aksa...
Ne sevdası, ne yiğitliği
Kimseninkine benzer
Ne kendini ezdirir
Ne yerdeki karıncayı ezer...