Icimde Ki Sen

masum bir sevda yeliydin
içimde seni büyütürken/

hayallere dalardim
istanbulun parke tasli sokaklarında
yürürken ve seni sigdirirdim
daracik bir kafese hapis olmus
beynimin ücraa boyutlarına/

ve sen !

her seyinle
ruhuma kazılmış olan güzel/

benliğimi
garip bir paçavra gibi
kimsesizler sokağina
atip gittin/

Neden !

oysaki sana olan sevgimi
birak tanidiklarim
birak kadehdaslarim
gözle gorulemeyen
elle tutulamayan
nebevviyyat bile
taktir etmistir/

neden benim hüzünlü hikayemde
dünyada var olan
ve hiç eksik olmayan
ters döngü gibi
umarsizca ve katmerlice noktalanmistir/

sevdim-sevilmedim/

halbuki serden dahi gectim
lakin sonum uçurumlarda ki
sahipsiz taşlar gibi
düsüp parçalanmak oldu/

neyse ki parçalanmak
ayri ayri boyutlara taşmak
ve boyutlar içinde
yeni varliklar bulmakta
yeni bir kimyanin
canlanması gibi
tazelemisti beni/

o yuzden cananim
her yenilgi
her maglubiyet
seni benden uzaklastirmak yerine
sana daha da fazla bagladı beni/

ve her tazelenişim
benim için sana
bir firsat ve bir şans daha sunuyor/

ola ki gözlerin açılırda
beni ve içimde ki seni
görürsen
bu firsat ve bu şans
bir çok insanin isteyipte
elde edemedigi bir yasami
sana sunacaktir/

bekleyecegim can cazim/

cun ki ben tazelenmenin
nasil olusacagi teorisini
yasattigin acilarla
ve matemli anilarla
senden ogrendim gulum///