Içimdeki Canavar

içimde bir canavar
öfkeli olmam gerekir
öfkemi yiyor,
öfke umuttur böylesi zamanda
dört tarafımızda
her yüzüyle gırtlağımızda elleri
düşman ki vay böylesi;
bir senin gibi, bir benim gibi
konuşur;
bir anamızın ağzından
bir de anamızı ağlatanların!
öfke için en gerekli zaman
taşmam gerekir
aşmam gerekir açlığı
kendimden vazgeçip
çocuklara dolmam gerekir
bugünden yarına
benden çocuklara vermem gerekir!
canavarı çocukken içime attılar
onu korkuyla, egoyla doyurdular
öfkemi yedi canavar
halbuki umut dağda bir çiçek
öfke gökte bir çiğ!