İçimdeki Fırtına

Kış günü denizlerde, fırtınalar kopuyor.
içimi sarsan deprem,ne şiddettir bilemem.
Rotasız duygularım, sağa sola sapıyor.
Batıyor sevda gemim,artık sana gelemem.

Doruğu dumanlanır ,dağlara kar yağarken.
Yanımda sen olmadan yeni bir gün doğarken,
O karanlık geceler, hüzünleri sağarken
Gerçeği saklayamam,istesem de gülemem.

Bulutlar arasında, hayal ettim yüzünü,
Hissettim üzerimde,harelenmiş gözünü.
Yaktığın kıvılcımın,söndürmedim közünü.
Maziyi yok saysam da anıları silemem.

Pusulam ters dönüyor,feleğimi şaşırdım
Kalbimde sevgin için binlerce yük taşırdım
Özüme bestelenen, türküleri aşırdım.
Yaşama zevkim bitti,hülyalara dalamam.

Kabardı azgın sular, kıyılara vuruyor.
Tekneler alabora, şimşek çakıp duruyor
Yeşeren umutlarım,günden güne kuruyor.
Ne kadar zorlasam da artık burda kalamam.

Bu çılgın dalgaları ,ben sessizce izlerim.
İçimden neler geçer,belli etmez gizlerim.
Yazamam her şeyleri,tutukludur sözlerim.
Sazımın teli kırık istediğim çalamam.