İçimdeki Kendi Savaşım

Bir kavgaydı başlangıçta,

bir ucunda ben,

öbür ucunda korkularım.

Soluk soluğa kalmıştım.


Beynimde binlerce ses,

her hücre bağırıyordu başka bir şey.

Kafamı parçalamaya hazırdı.


"Keşke" diyordum,

sözlüğümden çıkarmıştım onu ya,

ama hayat karşı çıkıyordu.

Dönüp duruyordum kendimin etrafında.


---


Sonra oluyor

Çatışmanın ortasında durup

dışardan kendime bakıyorum.

Hataları görüyorum, evet,

ama görmek başlıyor başka şeyi de.


Pişmanlığın yanında,

öğrenme var.

Yanışın yanında,

güçlük var.


İnsanlar sahte görünüyor ilk bakışta,

ama bekle 

ne de olsa ben de insanım,

ben de kompleksim,

ben de çelişkiyim.


---


Bir yanım şen şakrak,

öteki mutsuz.

İkisine de yer var içimde,

ne biri bütün ben,

ne öteki.


Barış bu mu?

Savaşmayı bırakıp

kendi teoramdaki hepsini görmek?


---


Özlüyorum eski günleri,

ama gitmek istemiyorum dönmeye.

Çünkü o günlerde

henüz bilmiyordum şunları


Hatasız yaşanmıyor.

İşlemeyen seçimler,

bazen en değerli bağları doğurur.


O "aptallıklar" sayesinde

bugün kimin değerli olduğunu biliyorum.


---


Evet, yandı canım,

evet, acıdan çıldım.

Ama yanan, aynı zamanda

bana sert desen anlatmıştı.


Şimdi bunu biliyorum

Yapamam dönmeyi,

yol değiştiremem,

geri alamam bir an bile.


Ama yapabilirim başkasını

Kendime barış demek.

"Yeterdin," demek.

"Yaşadın, hata yaptın, öğrendin."


---


Hayat seninle oynuyor diyordum,

ama düşünüyorum da 

belki ben de oynuyorum,

belki de biz de oynuyoruz,

hep birlikte.


Ve oyunda

kaybetmek değil,

yaşamak var.


---


Tekrar yazam mı o sayfaları?

Geçsem mi o yollardan?

Evet, yanmayan versiyonunu isterdim bazen.


Ama yanmayan sen,

tanımaz mı sevdiklerini?

Yıkılmayan sen,

durur mu ayakta?


---


Özlüyorum pek çok şeyi,

ama dönmek istemiyorum.


Gitmek istiyorum ileriye.

Savaşı bırakıp

kendi kendimle barış yapmak.


Ve her gece

kafamın içindeki sesleri dinlemedim en azından 

sevmedim de doğru 

ama artık öğrendim:


Sesler susacak değil,

çünkü ben de insanım,

ama sesler dönemez o kadar,

eğer barış demesem.


Barış, deniyorum.

Barış, fısıldıyorum kendime.

Barış, yazıyorum.


Ve hafifleşiyor biraz,

her kelimeyle.


Turgay Kurtuluş

19 Ekim 2025 57 şiiri var.
Yorumlar