Içimdeki Soğukluk

Asabi bir şiir yazıyorum
çatıyorum kaşımı gecenin karanlığına
ve hiç üşenmeden asıyorum suratımı

Bir insana dokunmak
Bir insanı unutmak anlamına gelmedi hiç bir zaman
zamansız batıyor gün
kime baksam
kime döksem içimi
gözlerinle karşılaşırım

Bir rüyadan uyanmak
Bir hayalden vazgeçmek değildir.

çıkıp sokak ortasında bağırdım kendime
Hiç alınmadım
üşendim alınmaya
ve Üşüdüm
içimdeki soğukluğu hissettim sonradan
farkında olmadan gecenin karanlığına karıştım
ilerledim, kayboldum.