İçimden Geçenler

Konuşacak kimsen olmayınca bi iç çekersin
Susmanı dinleyecek birini istersin
Yaslanacak bir omuz ararsın
Başını okşayacak biri olsun dersin
Dersin de dersin öyle kendi başına
Acımaz kimse akan yaşına
Görmez sende ki yanlızlığı
Duymaz kimse sessiz çığlığı
Yine kalırsın karanlığın dostluğuna
Yaslanırsın o dipsiz düşüncelerin dalgalarına
Yaslandığın dalgalar da acımaz savurular seni
Korkarsın o fırtılardan kapatırsın gözlerini
Şimdi ise daha da karanlık olur her şey
Bu sefer korku da fayda etmez
Kafiyelerin de gücü yetmez
Ah be dünya gerçekten yalan dünya
Biliyorum elbet benden şair olmaz
Anlatamam kendimi hislerimi
Belkilerin arkasına saklanmış bekliyorum seni
Çabuk gel karmakarışık düşünler sarıyor beni