İçimizden Birinin Kokusu

Bir cümle ile başlayan birçok yolculuk yarım kalıyor
Gece özlemlerinde aranıyor en hüzünlü ruh halleri
Ki dolmuyor içi aşk çığlıklarının
Hep bir yalnızlık ıslığı uğurluyor yankılarımızı
Yankılarımız kanıyor bir tutam şiirde
Bahara eksik öpüyoruz pencere önü anlarımızı
Parmak izlerimiz düşüyor gökyüzüne
Çok uzaktan dinliyoruz toprağın kokusunu
Gözyaşı kokuyor
Dilsiz öyküler anlatılırken susmalarımıza
Olmuyor
Ya güneş eksik
Ya da ay eksik kalıyor
Bir manzaranın okyanusa açılan donukluğunda
Oysa ki tutsaklık bir zamanlar özgürdü
Benzeşik düzeninde hayatın
İçi kanayan bir rüzgârla dost esiyor
Dört duvar arasında zihin
Çentik hesabıyla bekliyor cümlesini
Başkasına ait bir yolculuktan
Kendi yolculuğuna uğurlanacak paslı bir gemi misali
Aşk küfünden arınacak birçok kez
Mavisi eksik her kelime
Martılarından yoksun bir sayfada hayat bulacak
Yeni bir manzaranın olmayanı olmak pahasına
Yaşayacağız bu arayışı birçok kez
İçimizde her zaman bir aşk eksik
İçimizde her zaman bir hüzün fazla kalacak
Bize benzeyecek başkasının anlarının yansıması
Bize dönecek bıçağın en keskin ve sivri tarafı
Birçok kez bir cinayetin okuyanı
Tanığı ve yaşayanı olarak bırakılacağız yolculuklarımıza
Her yeni cümleye başlık atılacak
İçimizden birinin kokusu diye
İçimizden biri daha eksilecek içimiz kadar sessizleşerek ...