İçine Kapalı Sıcak Bir Gün

sessizlik dilinin altında uyur
uzaktan bakarsın
eski bir iskemleden
yüzeyi tozlanmış yıpranmış masadan
dalarsın

sessizlik terastan çıkmaz
kısıtlıdır gökyüzü
kapatır gölgelik
karşılıklı pencereler konuşmazlar
perdeler sallanır unutulmuş kıyılarda
kendi halinde

sessizlik yangın merdivenlerinin paslılığında
yapışır kalır havalandırma kapılarında
bir sinek ölüsü gibi
kolları çıplak kurs gören kızları
terletir sıcaklar

sessizlik çanak antenlerinin
ve klima pervanelerinin ortasında
kalmıştır ve yalnızdır
sen uzaktasındır
aynı kadın
aynı telefonla konuşur
sessizlik tanık olur
tutarsızlık gerçektir elle istenirse tutulur

sessizlik herkesten kaçan bir kedi yavrusu gibi
tanır kalbini ve yaklaşır korkmadan
sıcaktan erimiş muşamba zeminde yürürken çocuk
sessizlik kıtlama şeker ve çay tadındadır
uzaktasındır
tanımlanması mı gerek ille de
yalnızsındır

sessizlik kahverengi unutulmuştur saksılarda
bir uçak değildir arkasında duman bırakan
bakışların sislidir
bıraksan içindekileri
bıraksan
bilirsin ki aşk... sevimsizdir.