İçteki Savaş

"belgelenmemiş duygularla örülü bütün zihinler
gözlerin hariç sahipsiz bütün desenler..."

bir dantel gibi inceliyor içimde düşünceler
hangi zincirle bağlamalı bir deliği öbürüne
nedensiz büyüyorsa ipsiz sapsız savaşlar
dıştan içe sayılsın yeniden bütün sayılar
yukarıdan aşağıya salınsın öfkeli karanlık

üç, iki, bir
iki ters, bir düz
bırakın uzasın zincirler ufka doğru
beyazdan örülsün son kez bütün danteller
güneşe beş kala beyinler delik deşik

tarih sayfalarında bir ayracı andırıyor kanlı gözler
geçmişle gelecek ayrılıyor tek celsede
şimdiki zamanı kovalıyor zihnimde bütün özlemlerim
anı yaşamak için başlattığım savaşlarım
içten dışa savrulurken insanlık

dünya meydanında kaybedilmiş geçmişimi aradım
ruhlar aleminden de önce
ben hiç yoktum, yoktu savaşlar
ne kaybettiğimi bilmiyordum, ne bulduğumu da senden önce
savaşı ilk kim getirdi bu karmaşadan önce

bilmek istemedi insanlık, sormak bile istemedi
savaşlar dünyanın geleceğiydi, gelecek içindi bu küskünlük
barışa k/atkı olsun diye bu suskunluk
üşümesin gereksiz zihinler
içteki savaş büyümesin diye bunca öfke, dışa doğru

bir, iki, üç
sınırsız zincir, sınırsız güç
kışkırtılsın kişisel hırslar ve unutturulsun içtenlik
sorgusuz sualsiz büyüsün bölüşülmez bölünmüşlük
yırtıldıkça dünyanın ar perdesi

yüreğinin yolunu bulamıyorken
keşifler yapsın uzaya insafsızlık
yeni yaşam yolları, uzay yolunun adı olsun
insansız dolaşsın bütün araçlar
bırak birbirine karışsın alakasız motifler

bir yaratığı andırsın ortak nefret
bir özlemi büyütecek toprak kalmasın
mekanik bir evrene atılsın insanlık
üstüne saçılsın altınlar

dünyanın mürüvveti için nasıl olsa savaşlar ve barışlar
yüzüne bakmayanlar, gerdanında asılsın
bırakın dünya parlasın
yüreğiyle konuşanların takacak bir altını olmasın
kırmızı örtüsüne bürünsün canilik

siyah bir hüzün kaplasın her yanı
su yerine kan içelim, şerbet yerine nefret
işte bu yıllardır beklediğimiz düğün
haksızlık değil, bilakis adalet
vicdanlar seyirci, oyuncular deli

oynayalım bir sağa bir sola
gece gündüz biz bize
savaşın tadı kaçmasın
kopsa da zihnimizdeki dantel