Içten Içe Adıyla...

Gecenin kör bir yarısında,
Ya da günün öyle herhangi bir anında,
Söyle!!! Elin gidiyor mu senin de elin telefona?

Birikiyor mu senin de boğazında bir şeyler,
Keşkeler diziliyor mu ardı sıra.
Demeseydim! diyor musun kimi dediklerimi.
Ayrılık ?ateşli bir ok?luğunu yapıyor mu sana da?
Birden unutuyor musun,
Her şeye rağmen tüm kötüleri.
Hep iyiler mi saplanıyor
Senin aklına da...
Kayboluyor musun sende renklerin içinde?
Kelimeler birikiyor mu ve gene,
Şimdi konuşabilseydik kesinlikle,
"Şunu da derdim" , "çekinmezdim bu kez!"
İç geçiriyor musun böyle...

Dikiliveriyor mu yersiz gururun,
Bir dağ gibi önünde.
Zormuş kopabilmek.
Ve ayrılık ateşten bir ok,
Anlıyor musun şimdi daha iyi!
Adını duyunca herhangi bir yerde,
Keşke daha çok söyleseydim konuşurken yüzüne!
Ve yine iç geçiriyor musun içten içe adıyla...

Zaman yaklaştırıyor mu,
Yoksa daha da mı uzaklaştırıyor?
Bilememek alıyor mu seni de senden.
Bir daha görememek,
Duyamamak...
Söyleyememek...
Korkutuyor mu seni de?
Sen de bu ihtimali uzak mı tutuyorsun dünyandan.
Aklına düşünce bu fikir,
Kovalıyor musun sende?
Ne kadar da alışmışım diye,
Şaşıyor musun sende kendine.
Zor mu bu kadar dönebilmek...
Ama gene de önce o dönsün iç hesabını
Yapıyor musun sende gecelerce
Günlerce... saatlerce...
Zor mu bu kadar !
Dönersem! Beni bekleyen ne?
Bu mu ürpertiyor seni de

Aynı mıdır ayrı kalanların düşündükleri?

Şimdi aklına düşen bu mu senin de,
Bu mu büyüyor senin de hep içinde???