İdil

somon yeşiliyle gülümseyen idile

iz'düşer gözlerinin büyüsü

nihayetsiz âleme taşır tahhayüle

vuslat kirpiğiyle

intiharla duygudaşlığımı rüyayla sen arasına s'akladım

güzelliğin ki serçe parmağıyla meydan okudu

gerçekliğin uçurum kıyısına

karanlığa fermandı kır'salında çarmıha ney üfleyen yürekler

ve bühtan kurulayan

yığınsı söz aculu şehrin

c'esaret paydaşları

susmuş

sevda farkına nadim d'üşüyor

d'alsız eylem yaprakları

dilimde morg gezintisi

baş parmağına yazgılıydı sırrımın etiketi

kavuşmak fiili eğildi parelere

esinler

imkân'sızı yazdı mısralara

ve maalesef ki !

etik bahaneyi aşk'a tutuşturdu şair'üstü düşlerim...