Ihanet

düşlerimle tutuşturdum bu ateşi
önce hayallerimi kül etti
sonra kelimelerimi
geçmişimi
geleceğimi
tüm ezberlerimi...
çıplak bir pagan gibi
ateşe verdim her şeyimi
...

her seferinde
tereddüte kesmiş cümleler dökerdin
usul usul sönerdi
sönerdim

dönüp gitsem derdim uzaklara
gitsem bakmadan ardıma
gitsem...
gitse...
bitse derdim de

gidemezdim
...


anlamazdın ama/ asıl
arkaik yangınlara esaretindi
ruhumu buzullara hapseden
ve nefes nefese hüznü
ter diye akıtan tenimden...
ah bilsen
her defasında / ben
sıktığım avuçlarımda
kendimi boğardım sessiz çığlıklarla
ölüm kızıl bir hüzünle gelirken
bir daha
bir daha ölürdüm içimde
gidemezdim yine de

çoğaltmak için seni
hep azalttım kendimi
usul usul
can çekişir gibi tükeniyordum
...


şimdi ihanet diyorsun ya adına
başka iklimde kendimi çoğalttığıma...
oysa/ beni onardım
biraz daha sevebilmek için seni
ödünç düşler aldım
sönmesin diye bu aşk ateşi


e hadi
al önüne takkeni
dök masaya ezberlerini
yargıla
sorgula

eğer tereddütün
ihanetimden masumsa

kır kalemimi