İhtiyacım Var Sensizliğe

Yokluğunda yitirdim ben herşeyi

Mutfakta su içmeye bir su bardagı yok inan

Duvarda takvim eksilmiş ömrümden 

Bir de gariban saat gidişine inat hep dokuzu gösteriyor inan...

Paslı aynada inanamıyorum benmiyim bu?

Yoksa korkunç rüyalara daldimda uyanamiyor mu ruhum?

Saksıda kurumuş menekşe, kurumuş erenguller

Ortalıkta kalmış öksüz bir resim senden kalan.

Acıyor cevremdekiler bu eskiye; sen bihaber!

Aklımda türlü bahane ne oldu bize?neydi seni benden çalan?

Ihtiyacı var bu ayrılığın sensizlige

Yani kopması gerekiyor son yaprağın agacindan

Direnme artık anılar sızım  sızım sızlıyor  sol tarafım

Sadece banktan silmekle olmuyor sözlerimizi

O bardak hep taştı da yine oldurmustuk birseyleri

Olmamış...

Sen Haklıydın aslında 

Ben aptalın biriyim

Neleri kaybettim biz olmak uğruna

Neleri de kaybedeceğim bu yıkıntının  üstüne var olmak için

Kalkmalıyım  artık 

Bunlar sana son dizelerim

Aslında söylenecek milyon tane  cümle gömüldü ki geçmişe

Gelecekte belki bır deniz doğar bir yağmur yağar ıslanırız ...

Şimdi sen ne saçmalıyorsun deme bana?

Bu gün ilk defa tras oldum

Kaç gün geçti gideli bir bilsen 

Sen bile unutmussundur beni

Bu yedinci kış

Bi ayar tutmadı be 

Nasıl kazımışsam seni soluma

Tam unuttum derken dış ağrısı gibi zonkluyorsun

Nerden çıktın gecemin içinde

Karanlığa gomdum diyorum

Ben geldim deyip hortluyorsun!

Aciyor bi taraflarim ama eskisi gibi degil

Zamanla alışıyor insan 

Gülüyorum bize...

Acıya gülünür mü? deme .

En buyuk uyanışlar  acıdan doğar

Gülü seven nasıl seviyorsa dikenini 

Her sabah güneş ufuktan doğar!