İhtiyarlık

"körpe iken felek kırdın dalımı
akar gözlerimden yaş gelir gider
dünyanın zevkinden çektim elimi
mevsim hazan oldu kış gelir gider"

türküler fısıldar gaipten
bir fırtına kopar bugün
şehir üstüme üstüme gelir
yıldırım olup başıma düşer kör karanlık
kimi ahu zarımı kendimden bilir
Hak'tandır denilir bir kere
hayreyleye şer eyleye
gayri iflah olmaz bu ağız bu dil
bağlasalar durmaz tevekkül

kumlu yorganlarla örterım ruhumu
çığlıklar onu üşütürler
gömerim bilinen hesseyimi
bilinmezliğimi ürkekliğimi
atarım korkaklığımı
bozarım tutamayacağım tüm yeminleri
hiddetlidir mahlukat
kızgındır bana dostlar
silinir ismim bütün satır başlarından
uzar uzar gider yol gibi yolak gibi
dağlardan suya inen ceylanlar
onlar sesimi işitirler

avuçlarima dökerim vicdanımı merhametimi
sızlayan yanlarımı
sızan taraflarımı
ceplerimde zulası ağır sevdaların
heybemde kül yığınları
hepsi ömrümün yaşıdırlar
mihnet etmem gonca güllere
baykuşları da sevebilirim
yıllardır hukukunu güttügüm
habiplerim mahbuplarım
külli gönlümün kışıdırlar

kime yalvarmalı
kime yakarmalı
fukaradır avuçlarım
ihsan beklemem iki elimin arasından
niyazim bendini aşar bu vakit
mevsimler iklimi incitirler

"seherde naz eder de menevse sümbül
bak ne hale düşer biçare bülbül
boşuna ağlayıp gam çekme gönül
cahilin kârıdır yaş gelir gider"

bak türküler fısıldar gecelerden
yalnızlık bağrımda çığ gibi büyür
ölümün sessizliği çöker inişlere yokuşlara
dünyanın ayak sesleridir kulaklarımda çınlayan
hangi zatın bestesidir semaları kaplayan
yağmurlar ah ede ede bırakır kendini
yük olur omuzlarımlarımda gözyaşlarım
bilirim şimşeklerdir gözlerime inen
bilirim ihtiyarlıktır
ellerimi bağlayan