İki Çocuk

Ne anladım ki
Aşk tan
İki kumarbazdık
Aşk masasında
Her şey güzeldi en baş da
Ama sonra
Sen vazgeçtin ve bitsin dedin
Sıkıldım daraldım dedin
Ve terk ettin
En kötü günde bile
Açan güneş mutlu ederken
Sensizliği koydun her şeyin yanına
Ve bıraktın
Aşkın çıkmaz sokaklarına
Şimdi anlamsız bir küre bu dünya
Yaşadıkça katlanan acılarla
Anıların kaldı hala seni seven avuçlarımda
Her baktığımda
Üzerlerinde birkaç damla yaş kalan
Şimdilerdeyse
Keşke cümleleri kuruyorum sabahlara dek
Keşke keşke hiç sevmeseydim diye...
Ve devam ediyor gün ağarana dek bu sessiz çığlığım