Iki Gözüm Anlıyor Musun?

Bir memurun cüzdanı gibiyim karşında olduğumda
Ay sonunu gibi sözümü tamamlayamadan susuyorum
Biliyorum sen yine süslü kelamlar içerisindesin
Etrafın kalabalık ve gürültülü ışık demetleriyle kaplı
Bense direk dibinde sana hayaller kurup kafamı eğiyorum
Öyle parlıyor ki gözlerin deniz orman karışıveriyor içinde
Gökkuşağı rengine sitem edip kayboluyor ufkumda
Yanına gelip gel desem, elin yüzümde ses bulur bilirim
Yoksul olan cebim değil, merhamettim olsaydı severdin beni

Ünlü bir ressamın fırçasında gibisin her dokunuşunda parlıyorsun
Her iz biraz daha değerli kılıyor seni biraz daha ulaşılmaz
Bir adım atmak var şimdi sana hayata yoksulluğuma inat bir adım
Eline varmak için gözlerinde yeniden dirilmek için
Ama bizi uzak kılan sana olan yolum değil ey vurdumduymaz
Gönlüme hançer olan şu delik deşik cebimin esareti

Bir gecekonduda sobanın soğuk tarafındayım ben
Küllerim bile üşür vaziyette titremelerim tenimde değil
Hani solgun bir resimde ikimiz olsak siyah ve beyaz
Yok, sevdiğim o da olmaz resimler bizi birleştirmez, farkımızı gösterir
Sen en iyisi benim olduğum bir dünyada benim hayallerimde ol
Vitrinlerden uzak, kalabalık olmayan köy meydanlarında olsam da
Seni görmek zor değil sevgimin sahibi, ömrümün sebebi
Dört mevsimi bahar eğleyen iki gözüm anlıyor musun?