İki İnanmış Adam

Taşlar yenmez korkusu

tetiği çekilmiş kurşundur kulaklara

şimşek kılıç gibi çarpınca uykulara

rüzgârın işaret parmağıyla

sahte adalet drajeler janjanlı paketlenir

ıraktan destelenir gönle dolar sevinci

beşer uçar altın elmas ve inci

biner rüzgârdan kanatlara

toz duman bulaşır sanatlara

korkunun diz bağları çözülür

yeni doğum makam mevki düzülür

baharları açılır avunur avam

esirler taşlara tapmaya devam

Gaziantep’te

bir draje bükülmeyen hayattan

korkmayan şu yasak sokaklardan

boyacı sandığına sığınmış

nimet bildiği bir lokma ekmeğinde

sessiz tek bir devlettir

ulu bir adam

Yeşil Bursa’da

köhne bir araba kucağında

soğuktan tir tir titreyen çocuğuyla

yeni doğan güneşe dört lastik süren

acemler kavşağında

yaralı yavru bir ceylan avcılara düşer mi?

yasak ya hani bugün sokağa çıkma,

nerede ehliyet, muayene, sigorta

ne gezersin be adam böylece uluorta

ne varsa çarpar elinin değmediği

geriye kalan tek ana bellediği

ocağı canından koparılır alınır

kanayan şu yüreği iyice bir daralır

görür ki şu dünya ne kadar alçak

koşar oradan ateşe yalınayak

göğe doğru korkusuzca ve umutla

dimdik yürür koca bir mutla

ikinci adam

taşların lav lav ateş olduğunu

dua dua haykırır bu iki adam

korkunun ecele hiç bir faydası yoktur

koca dağlar başeğer ufalanır durulur

bu iki demir yumruk zalimlere vurulur

07/12/2020 yağmur…