İki Işık Arasında

'Ya ölümdür senden bana kalan ya da zulüm
Giden gittiğine âşık, kalan anılarına alışık...'



Nefsine hükmedemezsen boşa yaşarsın bu âlemi
Kim gitmedi ki, sen mi kalacaksın geri?
Bir tatlı nida bir tebessüm kalsa da senden
Gelip geçeceksin bu hayat bilmecesinden.

Gönlüme düştükçe büyüyen insanlar var
Ve yükseldikçe küçülen insanlar...
Güldükçe, ömrüne ömür ver Allah'ım dediklerim...
Ağladıkça, yüzüne yüz sürülmeyen kulların var

Kimsesiz kalan ruhlar var dünya üzerinde
Sana sığınıp nefes alan gönül huzur içinde...
İnsanlar arasında sıkışanlar kendi âleminde...
Yolunu şaşırmış, nefis diyenler azap içinde...

Sahipsiz sananlar var gökyüzünde uçan kuşu!
Aklı ermez , gelip geçen yolcu bile bilir bunu
Sarılıp bir top beze yatmaz mı senden önce ki kulu?
Gözünü kamaştıran malı sahiplenen sen bilmez misin bunu?

Kabre sığmaz kibir, giden gitti bu kahır kimedir?
Elinden tutmadığın huzur, ruhunda değilse kimdedir?
El açıp dilenme artık, defterin kapandı senin!
Ne yaptıysan hayatında hepsiyle yüzleşeceksin.

İki ışık arasındaki hayat kısa gelir hayallerine...
Geride bıraktıkların ağlarsa ağlasın kendi haline
Sen dön de bir bak toprak altında yatan bedenine
Azap içinde, uyan ruhum uyan desen de nafile
Can bedenden çıktı bir kere, El-Fatiha ölen nefsine...



6.3.2015 13:45