İki Kardeş

iki kardeştik biz.

o,

hain pusuda beklerdi yalnız yürekleri.

kah deniz kenarında,

kah kalabalık bir sokak ortasında,

avlardı yalnız gönülleri.

sersemlerdi önce kurbanı.

şaşırtırdı eve giden huzurlu yolları.

-bu sen olamazsın- derdi tanıdık yürekler.

kurtulamazdı kara pençesinden

sarhoş ederdi badesiz.

hava hep bahar kokardı...

gelincikler açardı gülüşler

göz en kuytu köşede onu yakalardı.

kardeşimin adı sevdaydı...

ben...

ben mi?

o, yerleşince yüreğe,

aklını alırdım sevdalının.

gündüz sürüklerdim sahibine köpek gibi

şaklabanlık yapar

halden hale sokardım.

gece düş denizlerinde boğar

güne martı heyacınıyla başlardım.

akı kara ,karayı ak yapar.

kırkındakine teneşir paklatırdım.

..............insafsızım.

................çocuksuyum.

daldaki kiraz ,

elindeki elma şekeri...

geceleri avuçlarda ipek mendil...

ben kim miyim?

sevdanın kardeşiyim.

deliliğim....